Dit keer doe ik een oproep aan u, installateur: adviseer uw klanten om periodiek hun watermeterstand bij te houden. Ik heb in mijn loopbaan als opzichter veel trieste gevallen meegemaakt. Klanten die ik moest laten afsluiten omdat ze de waterrekening niet konden betalen. Des te triester als de fout bij de installateur lag. Want, hoewel met regelmaat ijking van de watermeter werd geëist, bleek de oorzaak niet hier maar vooral bij de vakman (of leverancier) te liggen.
Tijdens mijn vakantie kwam het fipronil-schandaal met eieren aan het licht. Zit je net aan een ontbijt met een lekker gekookt eitje, zegt je mede hotelgast: zou je dat wel eten? Ik ben benieuwd hoe men zich uit deze affaire gaat wringen. Mijn gedachten gingen terug naar een soortgelijke zaak vele jaren geleden: besmettingen door methylbromide. Dit gif werd destijds gebruikt om kassen te ontsmetten.
Kopzorgen krijg ik soms van alle berichtgeving in de media. Er wordt zoveel geld over de balk gegooid. Voor de aanleg van ecoducten bijvoorbeeld. Eekhoorns, reëen en herten maken geen of weinig gebruik van een ecoduct en al helemaal niet als er ook nog eens hek voor staat (Telegraaf, 10 juni). Dezelfde kopzorgen krijg ik van alle berichten over het nijpend tekort aan loodgieters (installatiearchitecten).
Ik heb onlangs een autoreis gemaakt door Zuid Europa. Net over onze landsgrens merk je al het verschil met ons drinkwater. Het water ruikt naar chloor. Men chloreert niet voor niets! Het drinkwater is in zuidelijke landen vaak van veel mindere kwaliteit. Niet voor niets gebruikt men daar veel flessenwater. Ook tijdens mijn vakantie kan ik het niet nalaten te vragen hoe ze hun drinkwatervoorziening regelen. Een van de locaties die ik bezocht beschikte over een bron, waarvan het water naar eigen zeggen was getest op kwaliteit. Koud water bijmengen tijdens het douchen was overigens niet nodig.
Recent was ik op Schiphol. Ik zag daar de prijs van een flesje water van een halve liter (50 cc): 3 euro en 25 cent! Zodra je weer een poortje door moet, verdwijnt het vaak nog volle flesje in zijn geheel in de afvalbak. Als je dit vergelijkt met de prijs die het waterleidingbedrijf voor drinkwater rekent, dan schrik je wel even. Voor duizend liter betaal je ongeveer 1 euro en 50 cent. Omgerekend vul je daar zo’n 2.000 flesjes mee!!! Big business dus die drinkwaterflesjes.
De verkiezingen zijn weer achter de rug. Op het moment dat ik deze column schrijf zijn de uitslagen nog niet bekend. Maar ik hoop dat er betrouwbare, capabele mensen en partijen gekozen zijn, zodat we weer even vooruit kunnen. Als u mijn vorige columns gelezen hebt weet u dat ik nogal sceptisch ben over de politiek. Ik mag dan regelmatig roepen dat de installatiebranche naar een hoger niveau moet worden getild, maar dat geldt zeker ook voor Den Haag en Brussel. Bij ISSO en Uneto VNI gaat het roer nu om. Hopelijk is dat ook bij u, installateurs, het geval. Bij mijn dagelijkse inspecties zie ik namelijk veel fout gaan. Ik acht het mijn plicht om dit aan te kaarten. Breng de faalkosten omlaag! Een voorbeeld. Er wordt bij een bestaande installatie een verbouwing c.q. uitbreiding gedaan. Hierbij zijn projectleiders, adviseurs en installateurs betrokken. Helaas blijkt ook nu weer dat men onvoldoende inzicht heeft in elkaars disciplines en langs elkaar heen werkt. Dit leidt tot onnodig veel fouten. Misschien kan iemand mij duidelijk maken hoe lang een installateur verantwoordelijk is voor zijn afgeleverde werk. Het juridische kader daaromtrent is voor mij in ieder geval vaag. Het is frustrerend een inspectierapport te schrijven met vele bemerkingen over installaties die recent zijn aangelegd. Dat is zonde van het geld, de herstelwerkzaamheden en onderlinge relaties. Voldoen aan wet- en regelgeving betekent niet direct hogere kosten. Een eigenaar moet echter vaak veel onnodige beheersmaatregelen uitvoeren, omdat er niet goed is nagedacht over het ontwerp.
In 1976 was er een eerste legionella-uitbraak in het Amerikaanse Philadelphia. Er zijn destijds enorme inspanningen verricht om de oorzaak te ontdekken. Professor Dick van der Kooij heeft sindsdien hierover vele onderzoeken gepubliceerd. In 1986 zag ook onze eigen gezondheidsraad in dat extra alertheid is geboden m.b.t. de legionellaproblematiek. In 1996 is het rapport Legionellose nogmaals onder de aandacht gebracht.
Het vluchtelingenbeleid in Europa is om moedeloos van te worden. Het ene land stuurt vluchtelingen weg om vervolgens een ander land hiermee op te zadelen. Het is net zo hardnekkig verhaal – en dan stap ik over naar mijn vakgebied – als de legionellaproblematiek. Grenzeloos moe word ik ervan. Doe aan preventie en sluit geen afzonderlijke convenanten, zoals Duitsland en België met Marokko doen in het geval van de vluchtelingenproblematiek. Hoezo één Europa? Maar goed, laat ik mij vooral concentreren op water. Water is en blijft zo belangrijk voor ons en alles om ons heen. Indien we niet de beschikking hebben over zuiver (betrouwbaar) water, wordt het moeilijk. Recent las ik nog over waterschaarste en vervuild water in Damascus. Als dan ook nog eens sanitaire voorzieningen (toiletten) ontbreken, spreek je echt van armoede. In onze westerse wereld hebben we dan eigenlijk niets te klagen. Toch vind ik het mijn plicht telkens weer mijn zorgen te uiten over de waterkwaliteit, volksgezondheid en onderrapportage in onze contreien. Niet voor niets, want het werkelijke aantal legionellaslachtoffers ligt veel hoger dan de officiële cijfers ons doen geloven. Je kunt dit vergelijken met onderzoekscijfers van de politie die onlangs naar buiten kwamen. Het werkelijke aantal criminele zaken blijkt vijf maal zo hoog als wat in de boeken staat. Jaren geleden pleitte ik bij Tros Radar voor verplichte registratie van koeltorens. Hoe staat het daar eigenlijk mee? Ik maak mij hier zorgen over nu eind 2016 in Dubai een koeltoren waarschijnlijk de oorzaak is geweest van
U bent waarschijnlijk net zo verbaasd als ik dat het RIVM en de GGD weer een poging wagen om legionella-preventie onderuit te schoppen. Ze maken het nu nog gekker door te stellen helemaal niets te willen doen in sporthallen. Ze willen zelfs het reinigen van leidingen achterwege laten bij aangetoonde besmetting. Ik heb destijds GGD en RIVM uitgenodigd om naar lotgenotendagen van legionellaslachtoffers te komen en ze spreektijd gegeven.
Veel zaken zijn onbegrijpelijk. Nu weer een GGD-er in Drenthe die olie op het vuur gooit en stelt dat legionellapreventie niet nodig is. Dit soort berichtgeving stoort mij. Zo schreef ik al eerder over drie ‘positief bevonden’ sporthallen in Emmen, waar dus Legionella werd aangetroffen. Ik heb de term positief altijd vreemd gevonden en spreek liever over besmet. Maar goed, dat terzijde. Men constateerde hier een besmetting, ging reinigen en nam direct een herhalingsmonster. Maar nergens hoor of lees ik dat men is nagegaan wat nu de oorzaak was. Nee hoor, onbezonnen snelle acties en niet nadenken. Zo hoorde ik onlangs dat er op een locatie waar monsters genomen zouden worden, men de avond en nacht ervoor de installatie langdurig liet spoelen. Waar zijn we dan mee bezig? Dit was een prioritaire installatie! Voer inspecties en monsternames onaangekondigd uit. Ooit ben ik eens gehoord als getuige deskundige in een zaak over een sauna. Twee dagen lang werd ik uitgehoord op een politiebureau. Ik moest verschillende verklaringen ondertekenen. Er gaat dan best veel door je heen. Wat als ik fouten maak of iets niet goed verwoord? Dat kan vergaande gevolgen hebben. Op kerstdag mocht ik mij op het gemeentehuis melden. De spanning liep hoog op. Moet de sauna wel of niet dicht? Wat zou ik adviseren. Ik liet mij niet tot een uitspraak verleiden. Schoenmaker blijf bij je leest, dacht ik. Over technische zaken wil ik best ferme uitspraken doen, maar ik moet niet over mijn vakgebied heen willen regeren. En