Reclame, ik heb er een haat-liefde verhouding mee. De ‘haat’ zit hem in de irritatie die reclame vaak oplevert. De ‘liefde’ in de creativiteit en kunst die sommige reclame in zich heeft. Goede reclame richt zich op het verkopen van een inspiratie, oplossing of droom. En dat gezien vanuit het oogpunt van de afnemer. Wanneer u reclame moet (?) maken, sta dan vooraf eens stil bij de 5-M-regel. Mission – Wat is het doel van uw reclame? U kunt kiezen uit: overtuigen, informeren, herinneren of versterken. Deze keuze bepaalt in grote mate de invulling van de volgende 4 M’s. Message – De reclameboodschap moet de unieke waarde overbrengen van uw product of dienst. In woord en beeld, vanuit het oogpunt van de afnemer (uw doelgroep). Dit lijkt veel op het ‘woord-beeld-gedrag’, waarover ik eerder heb geschreven. Media – Het gaat hier om keuze in het mediakanaal. Wordt het internet met een adwords-campagne? Of toch maar de lokale krant. Er zijn 1001 mogelijkheden. Een keuze hangt af van het bereik, de frequentie van inzet en de impact/exposure. En natuurlijk de doelgroep die u op het oog heeft. Money – Wat is reclame (u) waard? Sommige ondernemers schrikken van de absolute €-getallen. Om een eerlijker €-vergelijk te krijgen, geef ik u de volgende tip. Reken bedragen om naar 1000 zichtmomenten. Measurement – Het meten van de effectiviteit van reclame is lastig en afhankelijk van de hierboven genoemde 4 onderwerpen. Desondanks, sta vooraf eens stil bij hoe en waarop u gaat meten. Met
Categorie: Column
Grenzen tussen de bouw en de installatiebranche vervagen. Gebouwen hebben niet langer installaties, maar zijn installaties op zich. In bouwteams is samenwerking de sleutel naar succes en is het niet de vraag wie de baas is. Dit is niet nieuw, maar steeds meer de realiteit van elke dag! De opdrachtgever vraagt erom. Deze wil faalkosten verminderen en vooral geen gedoe tussen de verschillende partners hebben. Maar er zijn meer redenen om meer met elkaar op te trekken: we hebben dezelfde uitdagingen en bovendien vraagt de toenemende digitalisering om ketensamenwerking. De tijd dat de installateur halverwege het bouwproces werd ingevlogen om ‘wat’ techniek in te brengen, is voorbij. De scheiding tussen hoofd- en onderaannemer heeft zijn langste tijd gehad. BIM doet steeds meer zijn intrede in de branche. En dat gaat verder dan het gebruik van ICT-programma’s. Juist hier gaat het om samenwerken, afstemmen, elkaar zien en versterken. Van de programmeertafel tot de werkvloer. Met meer efficiency en minder faalkosten voor de klant. Natuurlijk blijf je sectorspecifieke belangen houden. Maar die benoemen is de grootste winst die je met elkaar kunt halen. Zoals een ondernemer het mij onlangs zei: “Samenwerken maakt juist helder hoe je ten opzichte van elkaar staat en wanneer je soms eenvoudigweg kunt gaan voor het belang van je eigen bedrijf. Openheid is hierbij cruciaal.” Bouw en installatiebranche zijn ‘partners in crime’ die in een sterk bewegende markt samen kansen kunnen verzilveren. Maar dit gaat niet vanzelf. Nieuwe technologieën, nieuwe klantvragen en nauwere samenwerking vragen om andere kennis
Veel zaken zijn onbegrijpelijk. Nu weer een GGD-er in Drenthe die olie op het vuur gooit en stelt dat legionellapreventie niet nodig is. Dit soort berichtgeving stoort mij. Zo schreef ik al eerder over drie ‘positief bevonden’ sporthallen in Emmen, waar dus Legionella werd aangetroffen. Ik heb de term positief altijd vreemd gevonden en spreek liever over besmet. Maar goed, dat terzijde. Men constateerde hier een besmetting, ging reinigen en nam direct een herhalingsmonster. Maar nergens hoor of lees ik dat men is nagegaan wat nu de oorzaak was. Nee hoor, onbezonnen snelle acties en niet nadenken. Zo hoorde ik onlangs dat er op een locatie waar monsters genomen zouden worden, men de avond en nacht ervoor de installatie langdurig liet spoelen. Waar zijn we dan mee bezig? Dit was een prioritaire installatie! Voer inspecties en monsternames onaangekondigd uit. Ooit ben ik eens gehoord als getuige deskundige in een zaak over een sauna. Twee dagen lang werd ik uitgehoord op een politiebureau. Ik moest verschillende verklaringen ondertekenen. Er gaat dan best veel door je heen. Wat als ik fouten maak of iets niet goed verwoord? Dat kan vergaande gevolgen hebben. Op kerstdag mocht ik mij op het gemeentehuis melden. De spanning liep hoog op. Moet de sauna wel of niet dicht? Wat zou ik adviseren. Ik liet mij niet tot een uitspraak verleiden. Schoenmaker blijf bij je leest, dacht ik. Over technische zaken wil ik best ferme uitspraken doen, maar ik moet niet over mijn vakgebied heen willen regeren. En
Buitenlandse werknemers krijgen bijna twee keer zo vaak een dodelijk ongeval als hun Nederlandse collega’s. In het algemeen is gebrek aan kennis van de voertaal een belangrijke oorzaak van ongevallen. Tijd om Nederlands verplicht te stellen op de bouwplaats? IZ belde met Mari Garcia, beleidsmedewerker Sociaaljuridische Zaken van Uneto-VNI.
De installatiebranche speelt al jaren een belangrijke rol bij een aantal belangrijke maatschappelijke uitdagingen. Iedere Nederlander heeft inmiddels in de gaten dat het we duurzaam moeten denken en handelen. Zo vliegen de zonnepaneel-installaties als warme broodjes over de toonbank en raakt de warmtepomp steeds meer ingeburgerd. Duurzame en energiezuinige installaties zijn steeds vaker de norm en daar is gelukkig niet altijd een verplichting of subsidie vanuit de overheid (meer) voor nodig. Nu we het vergroenen steeds beter in de vingers krijgen dient zich een nieuwe markt aan. Maakt u zich zorgen om uw vergrijzende klantenbestand? Geen nood, dit is geen bedreiging maar een grote kans! De zorg verandert in rap tempo. Op een plaatsje in een bejaardentehuis of verzorgingstehuis ka lang niet altijd meer gerekend worden. Het doel is om zoveel mogelijk in de eigen woonomgeving oud te worden. Om deze verandering mogelijk te maken zullen er tot 2021 jaarlijks 44.000 geschikte woningen voor senioren bij moeten komen. Door de economische crisis heeft de nieuwbouw echter jarenlang op een laag pitje gestaan. Veel ouderen moeten hun bestaande woning daardoor gaan aanpassen. Geen gemakkelijke opgave, maar wel een taak die de installatiebranche op het lijf is geschreven. Is dit toekomstmuziek? Ik denk van niet. Uw klanten krijgen nu al met het nieuwe beleid te maken. Als installateur staat u er gelukkig niet alleen voor! Zo krijgt u onder andere hulp van Uneto-VNI, OTIB, Technische Unie en ook onze eigen organisatie heeft hier inmiddels een concept voor ontwikkeld. Na een aantal jaren
In de voorbije columns heb ik over de basis van communicatie geschreven. Nu ga ik een stapje verder de theorie in. Want, communicatie is een begrip dat strategisch gezien vanuit vier gezichtspunten is te belichten, te weten: informeren, overreden, dialogiseren en formeren. Ik licht ze kort toe en sluit af met het belang. En een leestip. Informeren is wat je vaak bij voorlichting tegenkomt. Een organisatie maakt een eigen boodschap bekend met het doel de ontvanger tot nadenken aan te zetten en over het onderwerp al dan niet een besluit te nemen. Bij overreden gaat het een stapje verder. De eigen boodschap heeft duidelijk tot doel de ontvanger te beïnvloeden. Dit zie je terug in reclame of propaganda. Het gaat om de ander te overtuigen van het eigen gelijk. Tegenover deze twee begrippen staan dialogiseren en formeren. Dialogiseren is het gesprek aan te gaan met als doel in samenspraak tot een resultaat te komen. Dit ligt dichtbij formeren, wat weer een strategie is in besluitprocessen bij conflicterende belangen. Denk bijvoorbeeld in tijden van crisis. Deze vier vormen van communicatie zijn in een matrix te plaatsen. Op de x-as staat links het bekendmaken tegenover rechts het beïnvloeden. In de y-as staat (bovenaan) het ‘gecontroleerde éénrichtingsverkeer’ tegenover (onderaan) het tweerichtingsverkeer. In het kwadrant linksboven komt infomeren te staan om vervolgens met de klok mee in de kwadranten gevolgd te worden door: overreden, formeren en dialogiseren. Zo vormt zich het communicatiekruispunt. Dit strategische communicatiekruispunt is ontwikkeld door prof.dr. Betteke van Ruler en helpt
Op het moment van schrijven van deze column lees ik in de krant van een lek. Elk jaar weer dezelfde lekkage: het uitlekken van de miljoenennota. Dit lekken is net zo hardnekkig als de legionellabesmettingen die regelmatig opduiken. Er is veel geregeld na de ramp van Bovenkarspel. Toch gaat er ook nog steeds veel mis. Dit jaar heeft de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT) de watersportclubs aangeschreven. Ik ben door een aantal verenigingen gevraagd advies te geven; ze voelden de hete adem van ILT in hun nek. Zo heb ik gesprekken gevoerd met bestuursleden. Velen zijn onwetend en willen wel. Moedeloos word ik echter van de opmerkingen: “Het is een papieren tijger, er is nog nooit iemand ziek geworden, je ziet leeuwen en beren”. Toch probeer ik ze met praktijkvoorbeelden begrip bij te brengen. Dat komt omdat ze niet op hoogte zijn van de gevaren. Het doet mij denken aan de wilde natuur in Afrika; Als een dier dorst heeft kijkt het nerveus rond of er geen leeuwen zijn. Behoedzaam, voorzichtig en langzaam gaat het naar de waterkant. Het wil snel zijn dorst lessen. Dan, vanuit het niets, komt het gevaar uit het water. Het dier staat oog in oog met een krokodil. Ook bij ons schuilt het gevaar in het water, onzichtbaar gevaar. Recent nog: elf sporthallen in Emmen, maar natuurlijk altijd weer de onschuldige variant. Ik blijf erop hameren dat sporthallen moeten worden opgenomen in de prioritaire groep. Ook mensen met verminderde afweer komen sporten of revalideren. Met
Het belang van een baan is helder. Maar het vinden en behouden van een baan is niet altijd vanzelfsprekend. Zeker niet als je een arbeidsbeperking hebt. Toch hebben werkgevers in Nederland iets unieks gedaan: ze hebben met elkaar en met de overheid afgesproken om juist mensen met een arbeidsbeperking een baan aan te bieden. 100.000 banen in 11 jaar tijd welteverstaan! Niet omdat het moet, maar omdat zij geloven in de kracht van juist deze werknemers. Ook de technische installatiebranche neemt hierin zijn verantwoordelijkheid. En daar ben ik oprecht trots op! “Het is een kwestie van gewoon doen en ervaren en je krijgt er veel voor terug. Het geeft een boost aan de sfeer in het bedrijf. En met alle hulp die je krijgt, sta je er niet alleen voor”, zo vertelde een werkgever mij tijdens een bezoek aan zijn bedrijf. Hij nam een werknemer aan met een vorm van autisme. Maar niet alleen hij is blij. Als ik later de werknemer spreek, zie ik vooral glimmende ogen: “Ik heb het hier geweldig naar mijn zin en voel dat ik er eindelijk weer toe doe. Soms is het werk lastig en moeilijk. Maar dan ben ik blij met de hulp die ik krijg.” Voor de bedrijven in onze branche zijn er goede redenen om de handschoen op te pakken. Zij krijgen gemotiveerde werknemers en een goede begeleiding vanuit de branche en de overheid. Werknemers met een arbeidsbeperking zorgen voor meer diversiteit op de werkvloer en een divers team is bewezen
Installeren in Frankrijk en Hongarije Huub Kamp is een nijver baasje. Na jarenlang de scepter te hebben gezwaaid bij verschillende bedrijven, begon hij in 2013 als ZZP’er. Kamp Buitenland Verbouwingen is sindsdien actief in Frankrijk en Hongarije. Voor IZ zal hij vanaf oktober een driemaandelijkse column verzorgen over zijn belevenissen in den vreemde. Het belooft een bonte schakering van verwondering, humor en leermomenten te worden. In deze aflevering: inkopen doen in Hongarije. Hoe kom je aan die verloopkoppelingen als je geen woord Hongaars spreekt. En de vrouw achter de balie geen Engels kan…
Op het moment van schrijven van deze column staan de kranten bol van negatieve berichten over alternatieve technieken. In dit geval doel ik op de ernstige zaak van verkeerd toegepaste alternatieve geneeskunst in een Duitse kliniek voor kankerbestrijding. Wat triest, mensen die de laatste strohalm grijpen en mogelijk door verwijtbare fouten zijn overleden. Ik heb veel mensen gesproken met een ernstige legionellabesmetting die wanhopig zijn over de gevolgen ervan. Recent hoorde ik weer vele verhalen op de laatstgehouden lotgenotendag van de Stichting Veteranenziekte. Nog een link met Duitsland zijn de risico’s met betrekking tot het toepassen van alternatieve technieken om legionellavorming te voorkomen. Maar er is niets alternatiefs aan. Het gaat om specialistenwerk, niets anders dan een waterbehandelingsmethode. Hoewel er goede regels zijn opgesteld werd en wordt er nog steeds wat afgerommeld. Direct na Bovenkarspel werden veel koper- en zilverapparaten in het geheim op onzichtbare plaatsen geïnstalleerd. Koste wat kost moest voorkomen worden dat men imagoschade zou oplopen. Het probleem was dat de toenmalige apparaten ongecontroleerd continu koper en zilver afgaven aan het drinkwater. Later is de apparatuur geperfectioneerd. Als (oud) inspecteur ben ik geen voorstander van toevoegingen aan drinkwater. Ik ben er wel voor om deze apparatuur te plaatsen in installaties waar thermisch beheer en het aanpassen van bestaande installaties niet mogelijk is. Mijn uitgangspunt is en blijft een goed ontwerp afgestemd op het verbruik. Als dergelijke apparatuur toch wordt geplaatst, moeten de toegevoegde koper- en zilverionen binnen de normen blijven. Tegenwoordig geven de apparaten pas ionen af wanneer