Leeuwen, beren en legionella

Op het moment van schrijven van deze column lees ik in de krant van een lek. Elk jaar weer dezelfde lekkage: het uitlekken van de miljoenennota. Dit lekken is net zo hardnekkig als de legionellabesmettingen die regelmatig opduiken. Er is veel geregeld na de ramp van Bovenkarspel. Toch gaat er ook nog steeds veel mis.
Dit jaar heeft de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT) de watersportclubs aangeschreven. Ik ben door een aantal verenigingen gevraagd advies te geven; ze voelden de hete adem van ILT in hun nek. Zo heb ik gesprekken gevoerd met bestuursleden. Velen zijn onwetend en willen wel. Moedeloos word ik echter van de opmerkingen: “Het is een papieren tijger, er is nog nooit iemand ziek geworden, je ziet leeuwen en beren”. Toch probeer ik ze met praktijkvoorbeelden begrip bij te brengen. Dat komt omdat ze niet op hoogte zijn van de gevaren.

Het doet mij denken aan de wilde natuur in Afrika; Als een dier dorst heeft kijkt het nerveus rond of er geen leeuwen zijn. Behoedzaam, voorzichtig en langzaam gaat het naar de waterkant. Het wil snel zijn dorst lessen. Dan, vanuit het niets, komt het gevaar uit het water. Het dier staat oog in oog met een krokodil.

Ook bij ons schuilt het gevaar in het water, onzichtbaar gevaar. Recent nog: elf sporthallen in Emmen, maar natuurlijk altijd weer de onschuldige variant. Ik blijf erop hameren dat sporthallen moeten worden opgenomen in de prioritaire groep. Ook mensen met verminderde afweer komen sporten of revalideren. Met verbazing lees ik dat leidingen worden gespoeld en gereinigd. Na herbemonstering worden de douches weer geopend. Nergens lees ik dat men de oorzaak gaat opzoeken. Ik vraag mij af of er na 30 dagen een herhalingsmonster wordt genomen. Nee, er verschijnt alleen een korte verklaring. Zoiets als: ‘In de zomer wordt er minder gebruik gemaakt van de douches, dus vandaar’. Daar is de kous mee af. Maar mijn broek zakt ervan af. In negen van de tien gevallen is een installatiefout de oorzaak. Dagelijks hoor en zie ik dingen die fout gaan maar ik prijs me gelukkig dat ik nog voorlichting kan geven. Het voelt soms als water naar de zee dragen maar ik blijf doorgaan. ‘Zoekt en ga de oorzaak vinden.’

Leo Bikker
BAC (Bikker Advies & Consultancy)
mbikker@chello.nl