Met handen en voeten
“Kennen we niet”
Mijn klant had gevraagd of ik dit doucheputje voor hem wilde kopen. Dus ik naar de plaatselijke bouwmarkten: geen doucheputjes. “Neen, dat kennen we niet” – en ik dacht bij mezelf: ‘hoezo idioten, waarom kennen jullie dat niet?’ -.
Redder in nood
Op de terugweg naar mijn klant, kwam ik langs de plaatselijke installateur. Ik kreeg een ingeving en dacht: ‘ik stap gewoon naar binnen, want m’n Franse vakcollega moet toch wel weten wat ik bedoel en wat ik nodig heb’. Zo gezegd, zo gedaan. In het kantoor vraagt een vriendelijke dame wat ik wil en ik geef haar zo goed als mogelijk antwoord in mijn Frans van de HBS. Zij begrijpt het niet helemaal, maar zegt dat ze de eigenaar gaat halen, zodat hij mij kan helpen. ‘Prima’, denk ik.
Zoektocht
Hij komt, ik leg hem mijn probleem uit, wij gaan naar het magazijn en hij loopt langs een stelling en pakt vervolgens een straatkolk, jawel, van ruim 20 cm bij 20 cm. Nou dat is niet de bedoeling, dus ik maak hem duidelijk dat het product kleiner moet zijn. We lopen verder langs de stelling, geen doucheput te bekennen. De moed begint me al in de schoenen te zakken als we uiteindelijk in een klein hoekje op de onderste plank bij een andere stellingkast het kleinood vinden. Daar ligt mijn doucheputje met een mooi chromen deksel en precies in de juiste maat: 15 cm x 15 cm. En ook nog eens met de juiste aansluiting voor de pvc leiding die ik al in de vloer had gelegd.
Intens dankbaar
Ik bedankte mijn collega en liet hem duidelijk merken dat ik zeer tevreden en opgelucht was. Ik kon nu immers mijn werk afmaken. Ik geloof dat hij mij wel begreep, maar zeker weten doe ik het niet. Er blijft toch die onzekerheid of ik de juiste woorden heb gebruikt of toevallig de juiste Franse snaar wist te raken. Hoe dan ook; mijn gezichtsuitdrukking sprak in ieder geval boekdelen.
Geen geld
Vervolgens gingen we naar het kantoor om af te rekenen. Het doucheputje koste ongeveer 10 euro. Helaas kon ik niet pinnen en had ik onvoldoende cash op zak. Ik wilde uiteraard wel graag het doucheputje meenemen, want dan kon ik verder gaan met het werk. Vriendelijk
Gelukkig zijn niet alle Fransen rigide en star. Ik vroeg namelijk of ik het doucheputje kon meenemen en de volgende dag mocht terugkomen om te betalen. Ik was eventueel bereid om 3 pakjes shag met een marktwaarde van 15 euro als onderpand achter te laten. Nou dat was helemaal niet nodig. “Kom morgen maar terug en dan kom je maar betalen”, zie m’n Franse collega.
De volgende dag ben ik terug gekomen, heb ik mijn schuld afbetaald en een bloemetje in een vaas op de balie neergezet. Zij blij, ik blij en mijn klant blij!
Huub Kamp, www.kampbv.net
