Met handen en voeten
Huub Kamp is een nijver baasje. Na jarenlang de scepter te hebben gezwaaid bij verschillende bedrijven, begon hij in 2013 als zzp’er. Kamp Buitenland Verbouwingen is sindsdien actief in Frankrijk en Hongarije. Voor IZ bericht hij sinds oktober 2016 over zijn belevenissen in den vreemde. Kamp’s schrijfsels zijn een bonte schakering van verwondering, humor en leermomenten. In deze aflevering: de zoektocht naar het ideale doucheputje.
Wat leven wij toch in een gezegend land. Als installateur kan je overal je producten en materialen betrekken. Van groothandels tot bouwmarkten en zelfs de detailhandel aan toe. Je moet natuurlijk wel weten waar je wat kunt kopen, maar het is er.
Rigide
Nou, ik heb al meerdere keren gemerkt dat dat niet voor Frankrijk geldt. De cultuur is toch wat anders. Het assortiment is minder uitgebreid dan in Nederland. PVC 110 kent men niet, wel PVC 100 (dikwandig), maar ja natuurlijk geen verloopstukken 110 x 100. Van koper 15 heeft men bij wijze van spreken nog nooit gehoord, laat staan van knelfittingen. Helaas heb ik te vaak gemerkt dat de flexibiliteit ontbreekt om dan mee te denken en tot een alternatieve oplossing te komen. Het assortiment is heilig.
Kortom, je moet van goeden huize komen, over het nodige aanpassingsvermogen beschikken en behoorlijk creatief zijn om als Nederlander in Frankrijk werkzaamheden uit te kunnen voeren.
‘Franse slag’
En dan heb ik het nog niet eens gehad over het hout dat je bij de bouwmarkten en de groothandels kunt kopen. Een rechte lat of balk ben ik nog niet tegengekomen; alles is krom. Misschien ligt daar wel de oorsprong van de kwalificatie ‘met de Franse slag’. En het Franse assortiment is nog niet alles. Neem nou eens de openingstijden: Geen enkele bouwmarkt in Nederland zou het zich in zijn hoofd halen om tussen de middag, van 12.30 uur tot 14.00 uur, de deuren te sluiten. In Frankrijk wel, want de Franse man en vrouw willen dan graag uitgebreid lunchen. En niet alleen de bouwmarkten gaan dicht, ook de supermarkten, de sigarenboer, de slager, de bakker, noem maar op. Ik heb zelfs meegemaakt dat ik in een bouwmarkt materiaal aan het verzamelen was en dat ik gevraagd werd om per direct naar de kassa te gaan om af te rekenen, omdat men tussen de middag wilde sluiten.
Klantvriendelijkheid
Het is opvallend hoe weinig waarde verkopers lijken te hechten aan klantvriendelijkheid en hoe makkelijk klanten dat accepteren. Ik heb nog geen enkele keer gemerkt dat Franse consumenten, zich stoorden aan de rigide openingstijden en de beperkingen in het assortiment.
Doucheputje
Tijdens het verbouwen van een schuur tot een ‘gite’ (vakantiehuis), had ik voor de douche een afvoerputje nodig. Op verzoek van mijn klant zou er in de badkamer geen douchebak komen, maar een tegelvloer met daarin een ingestort doucheputje van 15 cm x 15 cm, die dan vervolgens zou worden aangesloten op de pvc afvoer in de vloer. Het overleg over de verbouwingswerkzaamheden vond plaats bij mijn klant, die permanent in Frankrijk woont in de buurt van Clermont Ferrand.
“Kennen we niet”
Mijn klant had gevraagd of ik dit doucheputje voor hem wilde kopen. Dus ik naar de plaatselijke bouwmarkten: geen doucheputjes. “Neen, dat kennen we niet” - en ik dacht bij mezelf: ‘hoezo idioten, waarom kennen jullie dat niet?’ -.
Redder in nood
Op de terugweg naar mijn klant, kwam ik langs de plaatselijke installateur. Ik kreeg een ingeving en dacht: ‘ik stap gewoon naar binnen, want m’n Franse vakcollega moet toch wel weten wat ik bedoel en wat ik nodig heb’. Zo gezegd, zo gedaan. In het kantoor vraagt een vriendelijke dame wat ik wil en ik geef haar zo goed als mogelijk antwoord in mijn Frans van de HBS. Zij begrijpt het niet helemaal, maar zegt dat ze de eigenaar gaat halen, zodat hij mij kan helpen. ‘Prima’, denk ik.
Zoektocht
Hij komt, ik leg hem mijn probleem uit, wij gaan naar het magazijn en hij loopt langs een stelling en pakt vervolgens een straatkolk, jawel, van ruim 20 cm bij 20 cm. Nou dat is niet de bedoeling, dus ik maak hem duidelijk dat het product kleiner moet zijn. We lopen verder langs de stelling, geen doucheput te bekennen. De moed begint me al in de schoenen te zakken als we uiteindelijk in een klein hoekje op de onderste plank bij een andere stellingkast het kleinood vinden. Daar ligt mijn doucheputje met een mooi chromen deksel en precies in de juiste maat: 15 cm x 15 cm. En ook nog eens met de juiste aansluiting voor de pvc leiding die ik al in de vloer had gelegd.
Intens dankbaar
Ik bedankte mijn collega en liet hem duidelijk merken dat ik zeer tevreden en opgelucht was. Ik kon nu immers mijn werk afmaken. Ik geloof dat hij mij wel begreep, maar zeker weten doe ik het niet. Er blijft toch die onzekerheid of ik de juiste woorden heb gebruikt of toevallig de juiste Franse snaar wist te raken. Hoe dan ook; mijn gezichtsuitdrukking sprak in ieder geval boekdelen.
Geen geld
Vervolgens gingen we naar het kantoor om af te rekenen. Het doucheputje koste ongeveer 10 euro. Helaas kon ik niet pinnen en had ik onvoldoende cash op zak. Ik wilde uiteraard wel graag het doucheputje meenemen, want dan kon ik verder gaan met het werk. Vriendelijk
Gelukkig zijn niet alle Fransen rigide en star. Ik vroeg namelijk of ik het doucheputje kon meenemen en de volgende dag mocht terugkomen om te betalen. Ik was eventueel bereid om 3 pakjes shag met een marktwaarde van 15 euro als onderpand achter te laten. Nou dat was helemaal niet nodig. “Kom morgen maar terug en dan kom je maar betalen”, zie m’n Franse collega.
De volgende dag ben ik terug gekomen, heb ik mijn schuld afbetaald en een bloemetje in een vaas op de balie neergezet. Zij blij, ik blij en mijn klant blij!
Huub Kamp, www.kampbv.net
