Dagelijks worden we overspoeld met informatie over Internet of Things (IoT). Fabrikanten willen graag meeliften op dit marketinggeweld en gebruiken de kreet IoT te pas en te onpas om zich te profileren. Alle apparaten die ook maar iets met communicatie te maken hebben, al dan niet via een bedraad of onbedraad netwerk, zijn opeens slimme IoT-devices. En waarom ook niet? We willen het liefste alles met alles laten communiceren en knopen al onze apparaten direct of indirect aan het grote internet.
Steeds meer steden en gemeenten bereiden zich voor om wateroverlast tegen te gaan. Hiertoe zijn ze verplicht, gezien de nieuwe Waterwet. En hiertoe worden ze gedwongen, gezien het veranderende klimaat. De gemiddelde temperatuur warmt op, de zeespiegel stijgt en het klimaat verandert met onder andere hevige neerslag als gevolg. Extreem veel regenwater dus. Wat betekent dit voor installateurs?
Te droog of te vochtig. Volgens bevochtigingsspecialist Condair is het beroerd gesteld met het binnenklimaat van onze gebouwen. We kweken ongewild een voedingsbodem voor virussen en bacteriën. Bovendien krijgen mensen met allergieën het extra zwaar te verduren. Maar klinkt Condair’s betoog niet als preken voor eigen parochie en hoe zit het met de kosten? Bevochtigen kost toch klauwen met geld?
‘Servitization – dienstverlening is de toekomst van de industrie’ (2016) is een rapport van ABN-AMRO dat u niet mág missen. Het legt uit hoe binnen de technische sector de kanteling plaatsvindt van productverkoop naar dienstverlening. Een uitdagende kanteling voor veel van onze sectorbedrijven. Je zou servitization – oké, het blijft een tongbreker – versimpeld mogen vertalen naar servicedienstverlening. Het staat voor ‘het aanbieden van klantgerichte combinaties van goederen, diensten, ondersteuning, selfservice en kennis, met als doel waarde toe te voegen aan het kernproduct’. Deze volle definitie van de tongbeker werd al in 1988 gebruikt door Vandermerwe & Rada. Toch lijkt nu pas de tijd rijp voor een echte doorbraak. Servitization biedt de installateur nieuwe kansen. Hoe ga je geld verdienen aan servicediensten in plaats van dat het een kostenpost is? We kennen al enige tijd het onderhoudscontract, eigenlijk een soort voorloper. Toch blijkt deze contractvorm steeds meer onder druk te staan. Installaties en onderliggende producten worden steeds slimmer. Gecombineerd met andere data ontstaan er nieuwe vormen van informatiestromen, waarmee geautomatiseerd inzicht en kennis afgegeven wordt aan iedereen die hierop is afgestemd. Opdrachtgevers gaan anders naar installaties en producten kijken. Ze zoeken naar en vragen om andere financieringsmodellen. Eén daarvan is ‘x-As-A-Service’, waarbij x voor het product of de dienst staat. Ook te denken valt aan een pay-per-use. Je leest steeds vaker dat er een sociale maatschappelijke kanteling plaatsvindt van bezit naar gebruik. We kennen het in de (mobiele) telefoniewereld en ook op het gebied van muziek en film. Zou een
De verkiezingen zijn weer achter de rug. Op het moment dat ik deze column schrijf zijn de uitslagen nog niet bekend. Maar ik hoop dat er betrouwbare, capabele mensen en partijen gekozen zijn, zodat we weer even vooruit kunnen. Als u mijn vorige columns gelezen hebt weet u dat ik nogal sceptisch ben over de politiek. Ik mag dan regelmatig roepen dat de installatiebranche naar een hoger niveau moet worden getild, maar dat geldt zeker ook voor Den Haag en Brussel. Bij ISSO en Uneto VNI gaat het roer nu om. Hopelijk is dat ook bij u, installateurs, het geval. Bij mijn dagelijkse inspecties zie ik namelijk veel fout gaan. Ik acht het mijn plicht om dit aan te kaarten. Breng de faalkosten omlaag! Een voorbeeld. Er wordt bij een bestaande installatie een verbouwing c.q. uitbreiding gedaan. Hierbij zijn projectleiders, adviseurs en installateurs betrokken. Helaas blijkt ook nu weer dat men onvoldoende inzicht heeft in elkaars disciplines en langs elkaar heen werkt. Dit leidt tot onnodig veel fouten. Misschien kan iemand mij duidelijk maken hoe lang een installateur verantwoordelijk is voor zijn afgeleverde werk. Het juridische kader daaromtrent is voor mij in ieder geval vaag. Het is frustrerend een inspectierapport te schrijven met vele bemerkingen over installaties die recent zijn aangelegd. Dat is zonde van het geld, de herstelwerkzaamheden en onderlinge relaties. Voldoen aan wet- en regelgeving betekent niet direct hogere kosten. Een eigenaar moet echter vaak veel onnodige beheersmaatregelen uitvoeren, omdat er niet goed is nagedacht over het ontwerp.
Onderhoud aan cv-ketels gebeurt vaak nog periodiek. Als de installateur ter plekke is ziet hij pas wat de status is. Maar dat kan beter, met online beheer op afstand. De installateur heeft dan inzicht in de data van de ketel, weet welk onderhoud benodigd is en kan met de juiste spullen op pad om eventuele problemen te verhelpen. Zodra onderhoud noodzakelijk is om een echte storing te voorkomen, ontvangt hij daarvan bovendien een melding. In de vorige uitgave besteedden we al aandacht aan een merkonafhankelijk monitoringsysteem dat communiceert via het OpenTherm-protocol. Nu passeren enkele ketelfabrikanten de revue, met afstandbeheer in het pakket.
De branche moet de kennis van duurzaamheid versterken. Dat is niks nieuws. Maatschappelijke ontwikkelingen bepalen al langer onze scholingsagenda. De Bouwagenda benadrukt met haar human capital agenda het belang van vakmensen in een veranderende samenleving. Natuurlijk hebben we ons de afgelopen jaren ingezet om vakmensen te helpen met het thema duurzaamheid. We hebben cursussen die vakmensen beter in staat stellen om vragen van klanten te beantwoorden, zoals de cursus Zonnewarmte of de workshop Maak uw toekomst groen, die na het succes van vorig jaar de komende maanden opnieuw wordt gegeven. En via het project BuildupSkills maken we bijvoorbeeld zichtbaar maken hoe de functies in de branche gaan veranderen en welke kennistransitie hiervoor nodig is. Maar er is meer nodig. Want de ontwikkelingen zetten in rap tempo door. Hoe zorgen we ervoor dat we als branche continu blijven inspelen op alle trends en ontwikkelingen? Dat iedere vakman kan bieden wat de markt vraagt, vereist continu investeren in vakmanschap. Als branche moeten we het lef hebben om een ‘leven lang leren’ tot prioriteit te benoemen. Dat begint bij de beroepsopleiding. We hebben als branche de goede gewoonte om intensief samen te werken met het MBO. Méér dan ooit is het belangrijk om daarin te blijven vernieuwen. Een goed voorbeeld is het initiatief in Gelderland/Overijssel met de docentenpool. Daar worden vakmensen uit het bedrijfsleven een deel van hun werkweek in het onderwijs ingezet. Zo bieden we niet alleen een oplossing voor het docententekort, maar zorgen we er ook voor dat moderne vakkennis bij