Rookgasanalyse

Een zorgvuldig uitgevoerde rookgasanalyse hoort bij professioneel cv-onderhoud. Hierbij wordt onder andere de samenstelling van de gassen die vrijkomen bij het verbrandingsproces (de rookgassen) gemeten en berekend. Aan de hand van deze meetresultaten kan worden bepaald of het verbrandingsproces naar wens verloopt, of dat er maatregelen moeten worden getroffen om het proces energiezuiniger en/of veiliger te laten verlopen. Het eerste dat u hiervoor nodig heeft is een goede rookgasanalyser. Om er zeker van te zijn dat het instrument technisch voldoet aan de geldende regelgeving is het verstandig om een model aan te schaffen dat is gecertificeerd volgens NEN-EN50379 deel 2 door een onafhankelijke keuringsinstantie.

Werking rookgasanalyzer

Bij verbranding van aardgas bestaan de rookgassen voornamelijk uit zuurstof (O2), kooldioxide (CO2), koolmonoxide (CO), stikstofoxiden (NOx) en water (H2O). Een rookgasanalyser bevat meestal twee elektrochemische sensoren voor het meten van zuurstof en koolmonoxide. De laatstgenoemde dient waterstof gecompenseerd te zijn, omdat bij verbranding van aardgas een kleine hoeveelheid waterstof (H2) vrijkomt. De meetwaarde van CO zal bij een niet gecompenseerde sensor hierdoor sterk kunnen afwijken van de werkelijke waarde. Rookgasanalysers voor grote stookinstallaties boven 100 kW bevatten naast de bovengenoemde sensoren vaak ook sensoren voor meting van NO, NO2 en/of SO2.
Voordat u de meting start laat u eerst het instrument even spoelen met schone lucht en voert u de juiste brandstofsoort in, bijvoorbeeld Gronings aardgas. Hiermee laat u het instrument weten welke constante waarden in de formules moeten worden toegepast. Door de hoeveelheid O2 in de rookgassen te meten kan het instrument nu de hoeveelheid CO2 nauwkeurig berekenen. Het instrument meet gelijktijdig CO, de temperatuur van de rookgassen en de temperatuur van de aangezogen lucht. Aan de hand van alle gemeten waarden kan het instrument diverse aanvullende zaken berekenen, zoals rendement, luchtbrandstofverhouding (λ), verlies en giftigheidsindex.