Rutte IV: Het failliet van de wijkgerichte aanpak?

25 januari 2022

‘Voor woningen kiezen we voor een aanpak van verleiding en regie via de wijkgerichte aanpak’, aldus het Klimaatakkoord van 2019. De partijen aan de klimaattafels waren het er vrij snel over eens: Het was veel efficiënter om volledige wijken in een keer te verduurzamen. Bovendien zou een transitie waarin ‘buren meer met elkaar optrekken’, succesvoller verlopen. De wijkgerichte aanpak was geboren.
Inmiddels zijn we tweeënhalf jaar verder en hebben de VVD, D66, CDA en CU, opnieuw een coalitieakkoord gepresenteerd. Of zouden we dit het echte Klimaatakkoord kunnen noemen? Met een Minister voor Klimaat en Energie, een klimaatfonds van 35 miljard en vijf miljard voor de bouw van twee kerncentrales, is klimaat het speerpunt van het Kabinet Rutte IV.
En hoe zit het met de wijkaanpak? Die is spoorloos verdwenen. De afgelopen jaren is gebleken dat het haast onmogelijk is om volledige wijken, geregisseerd en tegelijk, te verduurzamen. Een huis is vaak een persoonlijk bezit. Verplicht je huis aanpassen voelt voor veel mensen als een inbreuk in hun persoonlijke levenssfeer.
Het nieuwe kabinet kiest daarom met overtuiging voor de individuele, hybride route, door tot 2030 ruim 3 miljard voor isolatie en 900 miljoen voor hybride warmtepompen uit te trekken. Volgens mij een slimme investering. Door huiseigenaren te verleiden om stapsgewijs hun woning te verduurzamen, kunnen we ook de klimaatdoelen halen. Dat bleek uit het recent gepubliceerde rapport: Hybride warmtepompen, haalbaar en betaalbaar.
Nu de politiek een stip op de horizon heeft gezet en voor de lange termijn geld heeft gereserveerd, is de verwarmings- en installatiebranche aan zet. Laten we in het nieuwe jaar alles op alles zetten op zoveel mogelijk huizen te verduurzamen. Een duurzaam 2022 gewenst.