Er gaat niets boven een goed glas water, toch?

Ik heb onlangs een autoreis gemaakt door Zuid Europa. Net over onze landsgrens merk je al het verschil met ons drinkwater. Het water ruikt naar chloor. Men chloreert niet voor niets! Het drinkwater is in zuidelijke landen vaak van veel mindere kwaliteit. Niet voor niets gebruikt men daar veel flessenwater.
Ook tijdens mijn vakantie kan ik het niet nalaten te vragen hoe ze hun drinkwatervoorziening regelen. Een van de locaties die ik bezocht beschikte over een bron, waarvan het water naar eigen zeggen was getest op kwaliteit. Koud water bijmengen tijdens het douchen was overigens niet nodig.

Een andere locatie maakte gebruik van regenwater, een oud filter en een grote betonnen buffer. Aan waterbehandeling werd niet gedaan. Het regenwater was van afdoende kwaliteit, zei men. Maar kijk in een willekeurige dakgoot en je weet genoeg (vuil en vogelpoep).
Zo was ik ook eens op een eiland waar het voedingswater van het waterleidingbedrijf met vele kve’s bij de watermeter binnenkomt. Mijn verstand zegt dat de bewoners daar massaal om moeten vallen. Dat dit niet gebeurt duidt wellicht op een bepaalde resistentie die men opbouwt. Maar naar dit eiland komen wel veel toeristen.
Op weer een andere locatie kwam het water direct vanuit een bergstroom. Heerlijk fris toch? Maar wat als er een kadaver van een wild dier in ligt weg te rotten?
Is het in Nederland dan allemaal zo goed? Laatst las ik dat de helft van de campings in ons land de regelgeving niet naleeft. Inspecteren de waterleidingbedrijven nog wel goed? Of bedotten ze de zaak?
Uit persoonlijke ervaring weet ik dat ca. 75% van de installaties een beperkt, verhoogd of sterk verhoogd risico hebben. Ik hoop dat u als installateurs wel op jacht gaat naar knelpunten. Er is nog veel werk aan de winkel.