Branche zoekt vrouw

Werken in de techniek een mannenbaan? Absoluut niet! In de technische installatiebranche werken al jaren succesvolle vakvrouwen. Sandra van Assen heeft de stap naar de branche een jaar geleden gezet en ze heeft er geen moment spijt van.

Installatiebedrijven zijn hard op zoek naar vakmensen. Dat is geen nieuws. Maar wat wel nieuws is, is dat steeds meer mensen, die voorheen geen toekomst in de techniek zagen, nu wel de stap naar de branche maken. De reden? Werken in de technische installatie branche is werken met techniek, met collega’s en met klanten. Het is meewerken aan het verduurzamen van scholen, huizen en bedrijven. Werken in de branche is meewerken aan slimme gebouwen en mensen langer thuis kunnen laten wonen. En werken in de branche is vooral werken aan je eigen vakmanschap en je persoonlijke ontwikkeling. Hier komt nog bij dat je in de branche altijd werk hebt.

Hart voor techniek

Voor Sandra van Assen (41) was de keuze voor de installatiebranche toch een spannende stap. Deze spontane, in Limburg wonende Brabantse, moeder van drie kinderen (waaronder twee dochters), koos een jaar geleden voor een baan in de installatietechniek. Ze had op dat moment een loopbaan als receptioniste en secretaresse achter de rug. Na enige tijd uit het arbeidsproces te zijn geweest, zocht ze een nieuwe baan. “Dan ga je goed nadenken over wat bij je past. Waar kan ik mijn ei kwijt? Wat kan ik doen waar mijn hart sneller van gaat kloppen?” Veel mogelijkheden passeerden de revue, maar de techniek hoorde daar in eerste instantie niet bij. “Mijn moeder werkte ook in de techniek en als jonge meid had ik me daar altijd tegen afgezet. Dát zou ik nooit gaan doen. Maar dit veranderde in 2017.

Dit is het!

In oktober 2017 besloot Sandra mee te doen met een speeddate-bijeenkomst van UWV. “Het was voor mij een proeverij van mogelijkheden. Alle sectoren waren aanwezig. En daar kwam ik ook de installatiebranche tegen. Het gesprek was erg leuk. Het ging kriebelen. Maar toch besloot ik niet direct ‘ja’ te zeggen.” Sandra is oud-rugpatiënt. Hoe zou dat in de branche werken? Kon ze wel haar mannetje staan in een mannenwereld? Ze dacht drie weken na en besloot toen er voor te gaan. “De techniek was in mijn bloed gaan zitten.” Ze meldde zich bij de branche en binnen een paar dagen had ze een gesprek met Breman Woningbeheer Zuid. “Ik was zo enthousiast dat ik het na een dagje meelopen zeker wist: dit wil ik echt!” Patrick van Schendel, directeur Organisatie & Ontwikkeling van Breman Woningbeheer Zuid, begrijpt Sandra’s enthousiasme wel. “Wees eerlijk, wat is er nu mooier: achter de – al dan niet spreekwoordelijke – lopende band staan of met veel vrijheid in de branche werken? Werken in de installatiebranche is werken in een mooi vak. En er ligt voor decennia uitdagend werk op je te wachten!”

Iedereen welkom

Breman opent al langer de deuren voor mensen die de passie van techniek ontdekken maar nog niet over de juiste ervaring beschikken. Van Schendel: “Als nieuwe vakvrouw in ons bedrijf is Sandra eigenlijk helemaal niet bijzonder; 70% van al onze nieuwe monteurs werven we via zij-instroom. De reden is simpel: we kunnen eenvoudigweg onvoldoende ervaren technische mensen op de arbeidsmarkt vinden. Dit geldt evenzeer voor schoolverlaters met een voor de branche relevante opleiding. Met onze con-collega’s en ketenpartners hebben we afgesproken om niet in elkaars personeelsbestand te vissen, maar ons actief te richten op het opleiden van zij-instromers. Het resultaat is dat we bij Breman nu mensen uit de bouw, maar bijvoorbeeld ook een oud-postbode en een oud-kassière hebben werken.”

Honderd keer vertellen

Sandra startte bij Breman met het leren van basistechnieken en liep daarna mee met ervaren monteurs. “Van de praktijk leer je gewoon heel veel. En wat ik vooral ook leuk vond waren de reacties van de mensen bij wie we thuis kwamen. Mensen reageerden zo positief en wilden graag weten waarom ik de keuze voor de branche heb gemaakt. En ik… ik kan het wel honderd keer vertellen. Want hoe meer ik alle kanten van het vak leer kennen, hoe blijer ik met mijn keuze ben.” Inmiddels Gaat Sandra één dag in de week naar school. “Ik zal eerlijk zijn, dat is soms best pittig. Maar ik heb het er absoluut voor over.” Van Schendel: “Wij leiden onze zij-instromers op in onze eigen bedrijfsschool. Hier leren ze de basis van het vak. Als deze basis groot genoeg is, mogen de nieuwe medewerkers mee op stap met een ervaren monteur. In de derde fase leiden we hen, samen met lokale ROC’s, op tot zelfstandig werkende servicemonteurs.”

Doe het gewoon

Met een jaar ervaring in de branche praat Sandra alleen maar positief over haar werk. Ze heeft een baan waarin ze zich thuis voelt, een fijne werkgever en vooral weer veel energie. “De technische installatiebranche is een branche waarin je echt wilt werken. Je blijft je ontwikkelen want de techniek staat niet stil. Het is afwisselend werk. En ik voel me nog steeds trots als ik samen met mijn collega’s een klant comfort en warmte kan bieden. Ik kan het iedereen aanraden. En vrouwen: ook jullie! We hebben een inhaalslag te maken, maar we zijn hard nodig. Stap over je eigen twijfels heen!” Sandra ziet namelijk een meerwaarde in meer vrouwen in de branche. “Ik zie dat mannen en vrouwen elkaar goed aanvullen. Het maakt ons als team sterker.”

Blijvertje

Voor van Schendel is het helder: “Zij-instroom is een blijvertje in de branche. We staan voor een enorme technische verduurzamingsopgave, terwijl we vakmensen tekort komen. We kunnen daarom niet anders dan talent van buiten de technieksector voor de branche interesseren. En vergeet niet, we bieden mogelijkheden genoeg! Als bedrijf gaan we niet specifiek op zoek naar vrouwelijke kandidaat-vakmensen. We nemen alle in techniek geïnteresseerden serieus en kijken wat passend voor de organisatie is. Een hart voor techniek en de juiste attitude is voor ons voldoende; de kennis en vaardigheden trainen wij zelf.”

Zo moeder, zo dochter?

Tot slot nog een vraag: hoe kijken de dochters van Sandra nu naar hun moeder? Sandra: “Ze vinden mijn werk grappig en interessant, maar het is nog niet gezegd dat zij het zelfde pad gaan kiezen. De één wil piloot worden; ook een mannenwereld. De ander weet het nog niet. Maar dan denk ik aan hoe ik er zelf in zat… Ik wilde ook niet het pad van mijn moeder de techniek in volgen. Maar kijk eens waar ik nu sta!” 