Auteur: Ruud

Ruim een decennium geleden leek het zo’n veelbelovende ontwikkeling: de HRe-ketel. Maar de warmte- en elektriciteitsopwekker redde het toch niet. Want inmiddels hebben we het veel meer over warmtepompen – al dan niet hybride – of stoken op waterstof en groene energie van wind en zon. Zo gaat het vaker met nieuwe ontwikkelingen. Het is helemaal niet zo vanzelfsprekend dat een nieuwe vinding ook succesvol op de markt komt. Overigens is slechts bij 1 op de 20 innovaties sprake van een echte doorbraakontwikkeling. En blijkt uit 40 jaar onderzoek dat nog steeds slechts 14 van de 100 innovatieve ideeën uiteindelijk een marktintroductie beleven. Daarvan zijn er na twee jaar nog maar acht enigszins succesvol. Vraag me niet hoe succesvol, dat meldt dat onderzoek niet. Moet je dan niets aan innovatie doen? Zeker niet! Want uit ander onderzoek is bekend dat bedrijven die met regelmaat een innovatie introduceren, op termijn een hoger onderscheidend vermogen hebben en daarmee een betere concurrentiepositie realiseren. Hoe dan? Door goed in de markt te ‘meten’ waar behoefte aan is, te kijken waar ontwikkelingen heengaan en wat de acceptatie daarvan is. Daarnaast moet je het innovatieproces goed regelen en ook de marktintroductie van een nieuw product. Om de markt beter te begrijpen, is een hoge mate van marktgerichtheid nodig. En om het innovatieproces goed te regelen, is meer nodig dan een innovatieve bedrijfscultuur. We hebben het dan over innovatiekracht. De mate van marktgerichtheid en de innovatiekracht van een bedrijf zijn te meten. En dat kan onder andere

Nu de afschaffing van de salderingsregeling voor zonnepanelen – waarbij eigenaren hun opgewekte stroom met hun verbruik kunnen/konden wegstrepen – door de Tweede Kamer is, doemt de vraag op hoe consumenten hun eigen zonnestroom kunnen gebruiken. De financiële voordelen verdwijnen tenslotte. Maar: de oplossing is er al. De inzet van de thuisbatterij of een ander vorm van opslag van elektriciteit komt steeds meer in beeld als een manier om je eigen opgewekte stroom vast te houden. De toenemende vraag noodzaakt onze vakmensen om hierover na te denken. Zij moeten technische kennis hebben, de consument kunnen informeren en voorlichten en kunnen meedenken in mogelijkheden. De kosten zijn nog relatief hoog, dus de klant moet weten wat hij aanschaft. Wat is nodig? Wat is het rendement? Dus naast de technische expert is de installateur ook de sparringpartner van de consument. Midden in de energietransitie zijn zij dus een belangrijker schakel. Maar er zijn meer ontwikkelingen. Wat als je met de buurt een batterij wilt aanschaffen? De buurtbatterij wordt nog niet breed ingezet, maar ook dat is een kwestie van tijd. Je kunt de lokaal geproduceerde stroom in de wijk houden en die lokaal delen. Met behulp van een buurtbatterij kun je zorgen dat alle apparatuur blijft functioneren terwijl je kosten bespaart op netverzwaring. Technisch is het allemaal te doen, maar de praktijk is nog beperkt. Het zal niet lang duren voordat ook hier de vakmensen op bevraagd worden. Wat vraagt dit van ons? Nieuwe kennis bij de vakmensen. Nieuwe vaardigheden om echt

Zoals wellicht bekend is er voor het installeren van split airco’s en warmtepompen met synthetische f-gassen een BRL100 bedrijfscertificaat verplicht. Naast een bedrijfscertificaat is ook een BRL200 persoons certificaat verplicht. Dit is echter niet van toepassing bij een monoblock warmtepomp; een warmtepomp waarbij het volledige koudemiddelsysteem zich in de buitenunit bevindt. De warmte wordt niet door een koudemiddel naar binnen gebracht maar dit gebeurt rechtstreeks door het cv-systeem buiten te plaatsen of door een extra glycolsysteem toe te passen. Doordat het koudemiddelsysteem gesloten is bij levering valt de certificeringsverplichting weg. Hierdoor kan iedere installateur dit type warmtepomp installeren. Maar wat nu als Nederland straks naar de warmtepomp is overgestapt en er is een storing aan de warmtepomp? Dit kan zomaar een defect in het koudemiddelcircuit zijn en deze warmtepomp is wellicht geplaatst door een installateur die geen BRL100 en 200 certificaten heeft. Een klant zal dus op zoek moeten gaan naar een servicebedrijf dat wel deze werkzaamheden mag uitvoeren, maar gaat deze wel gevonden worden? Doordat ook niet gecertificeerde installateurs warmtepompen zullen plaatsen ontstaat er wellicht scheefgroei in de hoeveelheid bedrijven die kunnen helpen wanneer er een defect is. Bij het gebruik van natuurlijke koudemiddelen (zoals CO2 of propaan) kan de reparatie wel uitgevoerd worden zonder certificering; een reden waarom de EU hierop aanstuurt. Maar dan nog: is de kennis wel toereikend? Ook dan zal een installatie gevacumeerd moeten worden en zullen hiervoor mensen opgeleid moeten worden. Een hele opgave voor de nabije toekomst. Tim Visser Engineer-Adviseur W-installaties, voormalig zelfstandig